20 بگیر | نمونه سوالات سامانه رسمی 20 بگیر با نمونه سوالات
توضیحات
پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان
قسمتی از پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان – فضلی:
پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان دارای ۲۸ سوال بوده که توسط فضلی در سال ۱۳۷۳ طراحی و تنظیم شده است و هدف از این پرسشنامه سنجش میزان خودپنداره دانش آموزان بوده و بر اساس طیف لیکرت ( از به هیچ وجه درست نیست تا کاملا درست است ) نمره گذاری شده است.
در ضمن این پرسشنامه به صورت کامل دارای تعاریف + سوالات تخصصی + شیوه نمره گذاری + تفسیر و تحلیل + روایی و پایایی + منابع می باشد.
قسمتی از سوالات:
۱ من میتوانم کارها را به خوبی اغلب مردم انجام دهم.
۲ فکر میکنم به اندازه بیشتر همکلاسانم در دروس پیشرفت میکنم.
۳ فکر میکنم در کارهایم به اندازه دیگران موفق خواهم شد.
۴ از شرکت در جمع کناره گیری میکنم.
۵ دانش آموز باهوشی هستم.
۶ خود را واقعاً قبول دارم.
۷ فکر میکنم ظاهر زیبایی دارم.
۸ به اندازه دیگران شجاعت وجرأت انجام بعضی از کارها را ندارم.
۹ آدم تنبلی هستم.
۱۰ من از داشتن بعضی از صفات شخصیتیام به خود میبالم.
۲۵ از شخصیت خودم آن طوری که هستم راضی ام.
۲۶ احساس میکنم که در بیشتر کارها، بیش از دیگران شکست میخورم.
۲۷ با دیگران به راحتی ارتباط برقرار میکنم.
۲۸ دوستانم مرا به عنوان شخص شایسته ای قبول دارند.
پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان – فضلی
برای دانلود پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان با بهترین کیفیت از گزینه خرید و دانلود فوری اقدام نمایید لینک دانلود پرسشنامه خودپنداره دانش آموزان بلافاصله بعد از پرداخت در اختیار شما قرار داده می شود.
________________________________
مفهوم خودپنداره:
خودپنداره Self-Concept برآورد کلی فرد از شخصیت خوداست این برآورد معمولاً ناشی از ارزیابیهای ذهنی ویژگیهای رفتاری خود است. در نتیجه خودپنداره ممکن است مثبت یا منفی باشد.
خودپنداره مجموعهای از عقاید، باورها و بازخوردهای فرد درباره خودش است که بیشتر مبنای توصیفی دارد، تا قضاوت. خودپنداره را میتوان مجموعهای از افکار و عواطفی دانست، که سبب آگاهی فرد از موجودیت خود میشود.
خودپنداره ترکیبی از تمامی افکار و احساس تصویری است که شخص نسبت به خود دارد. خودپنداره هر کس از همان ابتدای تولد، به ویژه از زمانی که توانسته با دیگران ارتباط برقرار کند، شروع به شکلگیری میکند.
یعنی بر اثر تعامل و ارتباط برقرار کردن با پدر و مادر، خواهر و برادر، بستگان و اقوام، دوستان، همکلاسیها، معلم و غیره شناخت او از خود بیشتر میشود و به تدریج شناسایی مجموعه ویژگیهای او کامل میشود.
امروزه بیشتر دانشمندان و روانشناسان معتقدند که خودپنداره تعیین کننده رفتار فرد است. چنانچه فرد با موقعیت و محرکی روبرو شود که با رفتار و ارزشهای او مغایر باشد، از خود مقاومت شدیدی نشان میدهد، ولی اگر با رفتار و ارزشهای او سازگار و موافق باشد، آنها را میپذیرد.
خودپنداره و پیشرفت تحصیلی:
در فرایند یاددهی- یادگیری، نگرش مثبت افراد نسبت به قابلیتها و تواناییهای خود میتواند نقش بسیار مهمی در کیفیت و فعالیتهای آموزشی آنها داشته باشد.
اغلب دانشآموزانی که پیشرفت مطلوبی ندارند و پیوسته دچار افت تحصیلی میشوند، درباره استعدادهای تحصیلی و تواناییهای یادگیری خود، تصویر ذهنی منفی و محدودکنندهای دارند، که بر اثر تعمیم بخشیدن به تجربیات قبلی و نحوه تربیت و آموزش در مراحل مختلف زندگی و در طی دوران تحصیل بوجود میآیند.
به اعتقاد پژوهشگران، این نظریه که استعداد وتوانایی فرد، به عنوان مهمترین عامل موفقیت در یادگیری و پیشرفت تحصیلی او میباشد، مورد سؤال و تردید است.
زیرا روانشناسان با توجه به تحقیقات زیادی که در موضوع تصور از خود و موفقیت تحصیلی انجام دادهاند، به این نتیجه رسیدهاند که نگرش و تصور دانشآموز نسبت به خودش، دامنه و میزان موفقیت او را در مدرسه و تحصیل آشکار میسازد.
بنابراین اگر کسی در مدرسه موفق میشود، این وضعیت موجب تقویت خودپنداره مثبت در او میگردد. به گونهای مشابه، خودپنداره مثبت نیز دستیابی به انتظارات مثبت درباره چگونگی حصول موفقیت فردرا تسهیل میکند.
براساس پژوهشهای دیدگاه انسانگرایانه، خودپنداره مثبت و پیشرفت تحصیلی به هم مربوط هستند.
به عبارت دیگر خودپنداره جزء جدایی ناپذیر از جریان یادگیری و رشد دانشآموزان است. از این رو انسانگرایان تلاش میکنند که فضایی بر کلاس درس و برنامههای درسی حاکم سازند که تسهیل کننده دستیابی به خودپنداره مثبت باشد.
تحقیقات نشان میدهد که به استثنای خانواده، مدرسه و معلمان احتمالاً بیشترین تأثیر در نحوه نگرش دانشآموز به خویشتن را دارند.
در این پژوهش رابطه خود پنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه بررسی شده است. بعضی افراد از اعتماد به نفس لازم برخوردارند و به توانایی های خود ایمان دارند و نسبتا به پیشرفت های مناسبی نیز می رسند و بالعکس افرادی که نسبت به خود و تواناییهای خود نگرش منفی دارند ویا خود کم بین هستند در امور خود جدیت لازم را ندارند.
هدف های این تحقیق حول محور تاثیر خود پنداره افراد در پیشرفت تحصیلی آنها و نیز ارائه راه حلهایی به مدارس و دیگر نهادهای مربوطه جهت تقویت خود پنداری مثبت کودکان و نوجوانان است.
روش این پژوهش, توصیفی است که از میان جامعه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه یک یزد با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۱۵۷ نفر دانش آموز انتخاب شدند و از پرسشنامه خود پنداره راجرز برای اندازه گیری میزان خود پنداره واز معدل سال قبل به عنوان متغیر میزان پیشرفت تحصیلی استفاده شد.
پس از جمع آوری اطلاعات آزمون های همبستگی پیرسون -تحلیل واریانس و آزمون Tتک نمونه ای محاسبه و تجزیه تحلیل بعمل آمد.یافته ها: هرچه پیشرفت تحصیلی بیشتر شود میزان خود پنداره دانش آموز نیز بیشتر می شود. بین خودپنداره دانش آموزان دبیرستانی و هنرستانی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود.
سن دانش آموزان و همچنین تحصیلات مادران و پدران نیز رابطه ای با خود پنداره فرزندان آنها ندارد.با توجه به نتایج بدست آمده بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و میزان خودپنداره آنان رابطه معنادار وجود دارد و در مجموع می توان گفت خودپنداره دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه یک یزد ضعیف است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.