20 بگیر | نمونه سوالات سامانه رسمی 20 بگیر با نمونه سوالات
توضیحات
پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو
قسمتی از پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو (ZTPI):
پرسشنامه چشم انداز زمان دارای ۶۶ سوال بوده که توسط زیمباردو طراحی و ساخته شده است و هدف از این پرسشنامه ارزیابی چشم انداز زمان در افراد ختلف در ابعاد مختلف می باشد که دارای ۴ بعد ( دیدگاه زمانی گذشته- منفی، دیدگاه زمانی حال- لذت گرا، دیدگاه زمانی آینده، دیدگاه زمانی گذشته مثبت ) می باشد و بر اساس طیف لیکرت ( از بسیار نادرست تا بسیار درست ) نمره گذاری شده است.
قسمتی از سوالات:
۱ معتقدم که یکی از لذت های مهم زندگی، جمع شدن با دوستان و خوش گذرانی است.
۲ معمولاً صحنه ها، صداها و بوهای آشنای مربوط به دوران کودکی، انبوهی از خاطرات فوق العاده را تداعی می کنند.
۳ بیش ترِ زندگی مرا سرنوشت مشخص می کند.
۴ معمولاً به کارهایی که باید به گونه ای متفاوت در زندگی انجام می دادم، می اندیشم.
۵ اغلب، تصمیمات من تحت تأثیر مردم و اشیای اطرافم هستند.
۶ معتقدم که هر صبح، باید روزِ پیش رو را برنامه ریزی کرد.
۷ فکر کردن در مورد گذشته برای من لذت بخش است.
۸ بدون فکر و تأمل دست به کاری می زنم.
۹ اگر کاری به موقع انجام نشود، نگرانی به خود راه نمی دهم.
۱۰ هنگامی که قصد به دست آوردن چیزی را دارم، اهدافی را مشخص می کنم و ابزار معینی برای رسیدن به آن اهداف در نظر می گیرم.
۵۵ دوست دارم که روابط نزدیکم مملو از احساس باشند.
۵۶ همیشه وقت برای انجام کارهای عقب افتاده پیدا می شود.
۵۷ تنها جسم فیزیکی من خواهد مرد.
۵۸ جسمم تنها خانه موقتی برای من حقیقی خواهد بود.
۵۹ مرگ تنها آغازی مجدد است.
۶۰ من به معجزه اعتقاد دارم.
۶۱ نظریه تکامل نحوه پیدایش انسان را به قدر کافی توضیح می دهد.
۶۲ انسانها روح دارند.
۶۳ قوانین علمی قادر نیستند همه چیز را توضیح دهند.
۶۴ پس از مرگ درقبال اعمالی که در جهان از من سر زده مشئول خواهم بود.
۶۵ انسانها باید بر طبق قوانین الهی زندگی کنند.
۶۶ من به روح اعتقاد دارم.
___________________________
زمان در کنترل اعمال افراد و تأثیرگذاری بر حالات روانی نقش دارد. از سوی دیگر، به نظر می رسد وجود اضطراب در نوجوانی بر نحوه برخورد دانش آموزان با مشکلات و عملکرد تحصیلی تأثیر دارد.
بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش ادراک زمان بر تعادل و اضطراب دختران پایه هفتم، هشتم و نهم متوسطه اول شهر تهران انجام شد.
روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با گروه کنترل و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. داده‌های پیمایش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود.
از بین دانش‌آموزان مذکور، ۶۰ نفر که فرصت اندازه‌گیری نداشتند، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، به‌طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری آزمون و کنترل قرار گرفتند. هر گروه در هر سه کلاس تعداد دانش آموز یکسانی داشت.
گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت آموزش قرار گرفتند ابزار تحقیق پرسشنامه چشم انداز زمانی زیمباردو، مقیاس توجه کایتل و بسته های آموزشی بود که توسط محقق دیدگاه زمان تهیه شد.
دیدگاه زمانی یک بعد کلیدی از ساختار روانشناختی زمان است و اغلب یک فرآیند ناخودآگاه است که بین گذشته، حال و آینده تعادل برقرار می کند یا عمدتاً بر یک منطقه متمرکز است.
بنابراین می توان گفت که دیدگاه زمانی نقش تنظیم کننده فعالیت انسان را ایفا می کند و در فعالیت و وضعیت روانی او مؤثر است. یک رویکرد متعادل به بعد زمانی قاعده سلامت روان است.
در مقابل، رویکرد افراطی به بعد زمان منجر به یک سبک زندگی سالم‌تر می‌شود (زیمباردو و بوید، ۱۹۹۹) هنگامی که یکی از حوزه های دیدگاه زمانی (گذشته، حال، آینده) به طور معمول و مزمن بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند به یک روش زمینه ای پایدار تبدیل شود که رفتار بعدی را پیش بینی می کند.
از این رو، چشم انداز زمانی به عنوان یک فرآیند شناختی چند بعدی و انعطاف پذیر دیده می شود که جهان های فرهنگی، اجتماعی و دانشگاهی را شکل می دهد و شکل می دهد.
هر یک از ابعاد سه گانه زمان گذشته، حال و آینده به دو بخش تقسیم می شود. افرادی که به گذشته نگر مثبت دارند بر زمان های خوب گذشته تمرکز می کنند، در حالی که افراد با گذشته نگر منفی بر تمام اشتباهات گذشته تمرکز می کنند. لذت گرایان مدرن به دنبال ارضای فوری، تازگی، احساس، و اجتناب از درد و رنج هستند.
مردم جبرگرای امروزی معتقدند که تصمیمات بی فایده هستند. زیرا از دید آنها سرنوشت معینی زندگی آنها را هدایت می کند. آینده پژوهان متعهد با برنامه ریزی برای آینده بر این باورند که تصمیمات آنها محقق خواهد شد. آینده پژوهان متعالی معتقدند که زندگی پس از مرگ زمان بهتری است و برای بهبود آن تا زمانی که زنده هستند برنامه ریزی می کنند.
آنها همچنین از نظر عاطفی به آینده و رویدادهای آن وابسته هستند. آینده پژوهان بر اساس ارزیابی منطقی پیامدهای آتی تصمیمات هزینه و فایده می گیرند (زیمباردو و بوید، ۱۹۹۹). به گفته زیمباردو، تعادل سالمی بین خواسته های گذشته، حال و آینده وجود دارد.
این تعادل ممکن است نشان دهنده توانایی فرد برای یادگیری از گذشته، انطباق با زمان حال، و آمادگی و مشارکت در رفتارهای آینده باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.