دانلود رایگان پرسشنامه ارزیابی اختلالات رفتاری عقب مانده خفیف

توضیحات

پرسشنامه ارزیابی اختلالات رفتاری عقب مانده خفیف

قسمتی از پرسشنامه ارزیابی اختلالات رفتاری عقب مانده خفیف:

 

پرسشنامه ارزیابی اختلالات رفتاری عقب مانده خفیف دارای ۲۲ سوال بوده که هدف از این پرسشنامه ارزیابی اختلالات رفتاری عقب مانده خفیف دانش آموزان در ابعاد مختلف می باشد که دارای ۴ بعد ( مشکلات سلوک ، تمایلات بزهکارانه ، بی قراری و حواس پرتی ) می باشد.

 

در ضمن این پرسشنامه به صورت کامل دارای تعاریف + سوالات تخصصی + شیوه نمره گذاری + تفسیر و تحلیل + روایی و پایایی + منابع می باشد.

 

قسمتی از سوالات:

 

۱ وسایل سایر دانش آموزان را بدون اجازه بر می دارد
۲ وسایل مدرسه را با خود بدون اجازه به منزل می برد
۳ به وسایل یا لباس های همکلاسی های خود آسیب می رساند
۴ به معلمان فحش و ناسزا می گوید
۵ در مقابل درخواست های دیگران مقاومت و لجبازی می کند

۲۰ در صدد جلب توجه معلم است
۲۱ با کوچک ترین سروصدا حواسش پرت می شود
۲۲ به درس توجه ندارد و به این طرف و آن طرف نگاه می کند

 

______________________________________

 

«ناتوانی ذهنی» (به انگلیسی: Intellectual Disability) که به آن «عقب ماندگی ذهنی» نیز می گویند، مربوط به مفاهیم IQ و هوش است که بیشتر افراد در ذهن خود دارند و اولین چیزی که هنگام شنیدن یا فکر کردن به عقب ماندگی به ذهن می رسد این است.

 

در مورد عقب ماندگی ذهنی کم هوش است. درست است که یکی از ویژگی های افراد عقب مانده ذهنی، هوش پایین است، اما این همه ماجرا نیست! اگر به دنبال اطلاعات عمیق در مورد عقب ماندگی ذهنی هستید، این مقاله خوب است.

هوش توانایی ذهنی افراد برای یادگیری، استدلال، تصمیم گیری، حل مسائل، برنامه ریزی، تفکر انتزاعی، درک مفاهیم پیچیده، قضاوت، درک مسائل زندگی و سایر توانایی های مشابه است.

هر چه هوش انسان کمتر باشد هر چه توانایی او در توانایی هایی که نام بردیم مانند یادگیری کمتر باشد به عنوان مثال افراد دارای معلولیت با ضریب هوشی پایین تری نسبت به افراد با هوش عادی نیاز به تکرار و تمرین بیشتری برای یادگیری دارند.

 

او برای حل مشکل به زمان بیشتری نیاز داشت. درک یک سوال انتزاعی یا یک سوال پیچیده برای او دشوار است و…

این رفتارها در واقع مهارت هایی هستند که برای زندگی روزمره مورد نیاز هستند. به عنوان مثال، لباس پوشیدن، آشپزی، رفتن به مدرسه یا محل کار، تمیز کردن اتاق یا خانه، برقراری ارتباط موثر با دیگران و هر مهارت دیگری که فرد یاد می گیرد و انجام می دهد تا با محیط سازگار شود.

 

با بالا رفتن سن این رفتارها و از کودکی تا بزرگسالی باید انتظار رفتارهای متناسب با سن را بیشتر و بیشتر کنیم!

تشخیص بیماری روانی در صورتی انجام می شود که هر سه مورد زیر وجود داشته باشد:

۱٫ شروع این اختلال قبل از ۱۸ سالگی است.

 

به این معنی که به فردی عقب مانده ذهنی که عملکرد ذهنی او بعد از ۱۸ سالگی مختل شده است، مثلاً در اثر تصادف، نمی گوییم.

۲٫ ضریب هوشی فرد کمتر از میانگین ضریب هوشی جامعه است که با تست های ویژه اندازه گیری می شود. میانگین نمره ضریب هوشی افراد در جهان ۱۰۰ است و بیشتر افراد دارای ضریب هوشی بین ۸۵ تا ۱۱۵ هستند.

افرادی که ضریب هوشی بالاتر از این مقدار دارند، بسیار باهوش در نظر گرفته می شوند و افرادی که ضریب هوشی کمتر از این مقدار دارند، دیرآموز هستند.

با ضریب هوشی بین ۷۰-۹۰) و ناتوان ذهنی (زیر ۷۵-۷۰). به طور کلی، فردی که نمره IQ او کمتر از ۷۵-۷۰ باشد، عقب مانده ذهنی محسوب می شود.

۳٫ فرد حداقل در دو حوزه رفتار انطباقی یا سازگارانه دچار کمبود است. این حوزه ها شامل ارتباط با دیگران، زندگی خانگی، خود مدیریتی، کار، مهارت های تحصیلی، تفریح، مهارت های اجتماعی و بین فردی، مراقبت از سلامت و ایمنی و استفاده از امکانات اجتماعی است.

برای ارزیابی رفتار انطباقی کودک، روانپزشک یا متخصص مهارت های روزمره کودک را مشاهده می کند و آنها را با مهارت های همسالان مقایسه می کند یا اطلاعات مربوطه را از مصاحبه جمع آوری می کند، مشاوره با مراقبان و اطرافیان کودک و سایر ارزیابی های پزشکی.

 

ویژگی های کودکان کم توان ذهنی

 

اکثر کودکان کم توان ذهنی تفاوت چندانی با سایر کودکان ندارند. البته برخی از کودکان کم توان ذهنی با برخی سندرم های خاص (سندرم داون، میکروسفالی، هیدروسفالی و…) از نظر ظاهری دارای علائم بالینی هستند.

 

اغلب، این کودکان از نظر رشد با تاخیر مواجه می شوند. به عنوان مثال، در مقایسه با کودکان عادی، آنها دیرتر نشستن، خزیدن و ایستادن را یاد می گیرند یا دیرتر صحبت می کنند. و به طور کلی مهارت های مختلف را کندتر از کودکان عادی کسب می کنند.

 

کودکان دارای معلولیت معمولاً مهارت هایی را که اساس یادگیری می شود، کسب نمی کنند. برخی از این مهارت ها عبارتند از:

 

پردازش حسی و بصری:

 

هر احساسی که بدن ما از محیط دریافت می کند باید به درستی پردازش، سازماندهی و تفسیر شود تا مفید باشد. و به این ترتیب ذهن ما به آنها معنا می بخشد تا بتوانیم از این احساسات اطلاعاتی استخراج کنیم و آنها را درک کنیم.

 

در کودکان عقب مانده ذهنی، این فرآیندها و ادراکات اغلب به درستی انجام نمی شود. به عنوان مثال، کودک مبتلا به اختلال پردازش حسی ممکن است به برخی از احساسات بیشتر یا کمتر از حد معمول واکنش نشان دهد. مثلاً وقتی صدای ماشین را می شنود گوش هایش را می گیرد یا جیغ می کشد.

 

به همین ترتیب، کودکی که با ادراک بصری مشکل دارد، ممکن است نتواند در یک کمد شلوغ لباس پیدا کند، حتی اگر چشمان سالمی داشته باشد، زیرا از نظر ذهنی نمی تواند اشیا را از پس زمینه تشخیص دهد و جدا کند.